ท่าทางและลีลาของเด็กนักเรียน ที่ทุกคนตั้งใจให้เป็นภาพประวัติศาสตร์ของตนเอง
พื้นที่ส่วนหนึ่งของมุมวัดป่าพรหมจักร ที่หลวงปู่บุญมา เตชปัญโญ ท่านตั้งใจอนุเคาระห์แก่ลูกๆหลานๆโดยท่านเมตตา ได้แบ่งพื้นที่สร้างเพิงเล็กๆให้กันแดดกันลม ให้ได้เล่าเรียนเสริมทักษะ และความรู้เกี่ยวกับเรื่องคอมพิวเตอร์ เพราะในปี 2558 นี้ ประเทศไทยจะก้าวเข้าสู่สังคมของอาเซี่ยน เป็นการเตรียมความพร้อมและปูพื้นฐานให้เด็กๆได้ในระดับหนึ่ง ซึ่งตอนนี้มีคอมพิวเตอร์ที่ยังพอใช้งานได้อยู่ 2 ชุด ( หลังจากซ่อมแล้ว ) กับโครงสร้างที่หลวงปู่ท่านออกแบบเอง ด้วยเสาที่เป็นไม้ไผ่ผสมกับไม้ยูคา หลังคาที่กันแดดกันลมเป็นแสลม 2 ชั้น โครงสร้างด้านบนเป็นเส้นลวดขึงเพื่อรับน้ำหนักหลังคา ฝาด้านข้าง ด้านหนึ่งถูกขนาบไว้ด้วยแสลม อีกข้างถูกโอบเอาไว้ด้วยความว่างเปล่า ภายในมี 3 ห้องขนาดกระทัดรัด ห้องหนึ่งที่อยู่ทิศตะวันออกเป็นที่จำวัดของอาตมา ทิศตะวันตกติดกับทางสาธารณะ ทิศเหนือติดที่นาของชาวบ้านและหมู่บ้าน ทิศใต้ติดป่าช้า อีก 2 ห้องเป็นที่เล่าเรียนของเด็กๆ พื้นถูกปูด้วยฟางข้าวอย่างดีที่มีทั้งความอ่อนนุ่น และกันฝุ่นได้ด้วย และยังเป็นที่หลับนอนของยามอีกหลายๆตัวที่อยู่เฝ้าในเวลาค่ำคืน หรือที่ผู้คนส่วนใหญ่เรียกพวกเค้าว่า " หมาวัด" และนี่ก็เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น บนโลกเบี้ยวๆใบนี้ กับโรงเรียนที่ทุกคนในพื้นที่ ร่วมกันขนานนามในชื่อว่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น